Ay ışığında yürür hayaletin.
Sessizliği sever billur sesin
Ve parlar karanlıkta,
O gül gibi masum yüzün...
Rüzgar, ah o mazlum
Koparıp götürmüştür seni benden
Ve çaresizliğimi anlatır kalan fısıltın.
Bir gürültü kaplar tüm evreni
Susurmak istermişcesine sesimi
Çığlığa da dönse ne fayda
Karanlıkta yankılanır feryatım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder