Bilmiyorum Üstad
Artık sokakta yürüyeceğim ya da Kızılaya, Ulusa, Sıhhiyeye gideceğim zaman vicdanımı evde bırakıyorum. Çünkü her sokak başında bir kadın bu soğukta battaniyeler üzerinde kucağında bir bebek yanında ise ya bir ya iki tane daha 3-5 yaş arası çocuk, öyle sokakta bekliyorlar. Belki bazılarınız kızacak ama yüreğim burguluyor üzülüyorum.
Vicdanımı yanıma almıyorum artık gezeceğim zaman çünkü ne elimizden birşey geliyor ne de bir çare oluyor. O küçük masum gözler gelene geçene bakıyorlar ve anneler öyle çaresiz sessiz oturmuş bekliyorlar. Neyi bekliyor, neden oturuyor, peki o soğuk kışta, geceleri nereye gidiyor? Üzülüyorum üstad bu insanlar ne yiyecek ne içecek diye üzülüyorum üstad bu insanlar geceleri nerede kalacak diye belki biraz da fazla mı takıyorum söyle bana üstad?
Bilmiyorum yurdunu terk edip savaştan kaçmak mı kötü yoksa gittiğin sığındığın ülkede aç, sefil yaşamak mı kötü... Bilmiyorum üstad çocuklarının savaşta düşen bir bombadan ya da ansızın gelen bir kurşundan gözlerinin önünde kanlar içinde yatması mı kötü yoksa kaçtığın ülkede aç kalıp karnını doyuramaması, açlıktan geceleri uyuyamaması mı kötü, gerçekten bilmiyorum üstad...
Bir solukta çıktığım yoldan bir solukta dönmek istiyorum. Öyle hızlı ve kolay... Gözlerim o acı bakışlardan uzakta kulaklarım o yalvarır seslerden uzakta bir an da eve geri dönmek istiyorum. Evet vicdanımı bıraktığım eve... Evet sıcak, rahat, konforlu ve huzurlu evime...
Belki de ben çok çok fazla mı abartıyorum üstad ? Kusuruma bakma artık her ne kadar vicdanımı bir kenara bıraksamda, her ne kadar o insanlar beni, bizi ve bizim gibileri aldatsa da onları o halde görünce yine de üzülüyor insan be üstad...
Vicdan en değerli hasletimizdir.Çok içten ve insanca bir yazı olmuş Süleyman .Ben de bu hususta kahroluyorum diyebilirim. Sevgilerimle kardeşim.Allah onların yardımcıları olsun dilerim.
YanıtlaSilSağolasın Ece abla teşekkür ederim değerli yorumun için. Amin Allah tüm hepimizin ve onların yardımcısı olsun inşallah
YanıtlaSilSeferber olup yakınlarında gördükleri Mültecilere ev kuran hayırseverler ve kurumlar var. Oralara bildirilebilir bu soğukta köse baslarında.... Hassas bir dönemden geçiyoruz bizim gibi tüm İltica edilen ülkerde de bu tarz sorunlar var. Organize olup herkesin bir şeyin ucundan tutması gerek verecek hiçbirşeyimiz yoksa bile baZı kurumlarda zamanımızı vererek hayır işlerine Katkıda bulunmak Lazım.
YanıtlaSilO hayırseverler ve kurumlarda olmasa ne yapacağız bilmiyorum gerçekten. Bize Her Yer Okul bilgilendirme için teşekkür ederim pek bir haberim ve bilgim yoktu kurumların bu konuya eğildikleri konusunda duymuştum aslında ama artık bir çok kurum bana samimi gelmiyor. Neyse ben yinede bilgilendirmemi yapayım en azından elimden geleni yapmış olurum.
YanıtlaSilInsanın oldugu yerde güven maalesef zedeleniyor ama güzel bakmalıyız kendimintekrarlamıs oluyorum belki daha önce kendi bloğumda yazmıştım karsı komşumuz çalışan çocuklu ve zengin elit bır kadın geçenlerde Mültecilere gönüllü Almanca dersi verdiğini söylediğinde cok şaşırmıştım. Hersey para degıl bazen para dısında da onların topluma doğru entegre olmalarını sağlayacak yollar var aslında. Herkes küçücük bir adım atsa o adımlar Büyüdükçe büyür. Herkesi bir anda tek Kışı kurtaramaz önemli olan burda kücük de olsa bir adım atabiliyor muyuz? Toplumsal sorunlar hiçbirnzaman tamamen düzelmiyor maalesef ama azaltabiliriz sanki. Teşekkürler yazınız için vicdanımızı da yanımıza alalım sokağa çıktığımızda.
SilKüçük bir adım atmak aslında bütün sorunumuz ve meselemiz belki de budur... Teşekkürler yorumlarınız için sağolun oldukça yararlı oluyor böyle inşallah bir dahakine vicdanımla beraber gezecegim.
SilSüleyman bey ayni ikilemi biz de yasiyoruz. Su an Avrupada savastan kaçan insanlara duyulan üzüntü ile acaba içlerinde terörist de var mi korkusu içiçe.
YanıtlaSilKOrkularımız hep var hep olacaklar ama önemli olan o korkulara rağmen doğru olanı yapabilmektir belki de. Bende düüşünüyorum o çocuklar nasıl bir ortamda büyüyecek o çocuklar büyüdüklerinde ne olacak eğer devlet bu duruma el atmaz ise ya da kendi ülkelerine dönmezler ise bu sokakta kalan yaşayan çocukları nasıl bir gelecek ve bizleri nasıl sorunlar bekliyor olacak diye... Ama dediğim gibi sadece korkularımızla yaşayıp hareket edemeyiz ki...
Sil